TERAPIA PEDAGOGICZNA

ZAJĘCIA KOREKCYJNO- KOMPENSACYJNE

W naszej szkole organizowane są zajęcia z terapii pedagogicznej (zajęcia korekcyjno - kompensacyjne), które rozwijają i aktywizują te wszystkie funkcje intelektualne i właściwości osobowościowe uczniów, które umożliwiają im pełne uczestnictwo w procesie dydaktyczno - wychowawczym.

Zajęcia odbywają się pod kierunkiem terapeutów pedagogicznych. Grupa dzieci liczy kilku uczestników. W zajęciach uczestniczą uczniowie posiadający opinię z PPP oraz wszyscy, którzy potrzebują wsparcia w procesie dydaktycznym.

Zajęcia prowadzi   w klasach   I-III - B. Krajinska - sala 44 /54

 poniedziałek , wtorek i środa w godzinach ustalonych indywidualnie

Konsultacje dla dzieci i rodziców poniedziałek 12.40 do 13.40 w sali 54

 Zajęcia odbywają się na terenie szkoły w terminie dostosowanym do planu lekcji uczniów. 

 Są nieodpłatne i dobrowolne – warunkiem uczestnictwa dzieci w zajęciach jest pisemna zgoda rodziców.  

Najważniejszy cel terapii

Celem najważniejszym terapii pedagogicznej jest stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z trudnościami rozwojowymi, na miarę ich możliwości. Istota terapii sprowadza się do korekcji, czyli usprawniania zaburzonych funkcji poznawczych i ruchowych dziecka i ich współdziałania, oraz do kompensacji, czyli zastąpienia funkcji słabiej rozwijających się tymi, które się dobrze rozwijają.

Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem szkolnych niepowodzeń oraz wypracowanie motywacji do nauki, której zwykle brakuje tym uczniom, gdyż utracili ją wskutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych.

Szczegółowymi celami terapii pedagogicznej są:

• kształtowanie i rozwijanie analizy oraz syntezy wzrokowej i słuchowej,
• usprawnianie orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni,
• kształtowanie i rozwijanie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej,
• rozwijanie koncentracji uwagi, pamięci i spostrzegawczości,
• wspomaganie rozwoju sprawności manualnej i graficznej,
• rozwijanie umiejętności czytania i pisania,
• motywowanie do systematycznej pracy,
• rozbudzanie wiary we własne siły i możliwości.

 DYSLEKSJA, DYSORTOGRAFIA, DYSGRAFIA

O specyficznych trudnościach w nauce mówimy, jeżeli niepowodzenia szkolne, dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują przy co najmniej przeciętnej inteligencji,

a niejednokrotnie wysokiej sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz zmysłach wzroku i słuchu, właściwej opiece wychowawczej oraz dydaktycznej.

Gdy trudności te mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami            

w uczeniu się czytania i pisania, mówimy o dysleksji rozwojowej. W wypadku specyficznych trudności w uczeniu się matematyki można użyć terminu dyskalkulia. Czasem trudności te występują jednocześnie, kiedy indziej mają charakter trudności izolowanych, ograniczonych do jednej umiejętności. Gdy dysleksja i dyskalkulia występują razem, są przyczyną poważnych niepowodzeń szkolnych.

Praca Rodzica z dzieckiem dyslektycznym

Zdiagnozowanie dysleksji oznacza konieczność podjęcia konkretnych działań, które umożliwią dziecku osiągnięcie sukcesów na miarę jego rzeczywistych możliwości. Mając dużo zrozumienia dla niepowodzeń szkolnych swojego dziecka, rodzice powinni konsekwentnie wymagać od niego podejmowania pracy nad trudnościami  i pokonywania ich.  Konsekwencje nieobjęcia ucznia dyslektycznego terapią pedagogiczną, w tym codziennymi dodatkowymi zajęciami, to w przyszłości ograniczenie możliwości zdobycia wykształcenia, uprawiania atrakcyjnego zawodu, a więc skutki, które mogą wpłynąć na całe życie człowieka.

Jeśli chcemy naprawdę pomóc naszemu dziecku,

jest na to tylko jeden skuteczny sposób - systematyczna praca.

Co Rodzice robić powinni:

• zrozumieć problem dziecka ( dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwiej ukierunkowanej pomocy),
•  poznać jego mocne strony,
• wzmacniać w dziecku pozytywne wartości, zainteresowania,
• zapewnić mu warunki do pracy,
• nadzorować systematyczną pracę,
• nauczyć stałego korzystania ze słownika ortograficznego,
• czytać wspólnie z dzieckiem.

Czego Rodzice robić nie powinni:

• nie tłumaczyć trudności dziecka wyłącznie lenistwem,
• nie porównywać z rówieśnikami czy rodzeństwem,
• nie liczyć na natychmiastowe efekty,
• nie krytykować i ośmieszać,
• nie podważać autorytetu nauczycieli i terapeutów,
• nie usprawiedliwiać niechęci do wykonywania ćwiczeń,
• nie odrabiać za dziecko prac domowych,
• nie poprawiać błędów w pracach pisemnych (dziecko powinno nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym). 

Podczas trwania całej terapii ważne jest, by wszyscy jej uczestnicy wzięli za nią odpowiedzialność. Dotyczy to szkoły – w osobie terapeuty, rodziców oraz samego dziecka. Od ciągłej i systematycznej współpracy wymienionych osób zależy powodzenie całej terapii. W praktyce chodzi tu o intensywną pracę dziecka w szkole jak i w domu. Ważne, by rodzice wspierali swe dziecko we wszystkich jego poczynaniach i zachęcali do udziału w zajęciach, ale i też dopingowali je do kontynuowania pracy w domu.

Tylko codzienne ćwiczenia dadzą rezultaty terapeutyczne, nawet w formie całkowitego wyeliminowania trudności dziecka. Dlatego namawiamy rodziców do stałego kontaktu z osobą prowadzącą terapię i bieżącego konsultowania rodzaju ćwiczeń, jakie w danym momencie musi podjąć dziecko.

Nawet najlepszy terapeuta, mając do dyspozycji tylko jedne zajęcia w tygodniu, nie jest w stanie w istotny sposób wyeliminować trudności dziecka. W tym wypadku musi być on raczej drogowskazem dla rodziców i dziecka – wskazywać zadania do wykonania, sprawdzać ich poprawność i motywować do dalszej pracy.

To od Waszego zaangażowania – Drodzy Uczniowie i Rodzice zależy skuteczność terapii!

za Martą Bohdanowicz

Nasze wspólne cele :

1. Wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów ze specjalnymi potrzebami.

2. Przeciwdziałanie niepowodzeniom szkolnym.

3. Wzmacnianie poczucia własnej wartości.

4. Wyrabianie pewności siebie.

Zapraszamy!