W naszej szkole organizowane są zajęcia z terapii pedagogicznej (zajęcia korekcyjno - kompensacyjne), które rozwijają i aktywizują te wszystkie funkcje intelektualne i właściwości osobowościowe uczniów, które umożliwiają im pełne uczestnictwo w procesie dydaktyczno - wychowawczym.

Zajęcia odbywają się trzy razy w tygodniu, pod kierunkiem specjalnie przygotowanych do tego terapeutów pedagogicznych. Grupa dzieci liczy kilku uczestników, a dobierana jest według stwierdzonych zaburzeń rozwojowych i wieku. Podstawą do zakwalifikowania na zajęcia są wyniki diagnozy przeprowadzonej w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej.

W KILKU SŁOWACH O TERAPII PEDAGOGICZNEJ….

Terapia pedagogiczna to specjalistyczne zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, prowadzone różnymi metodami i technikami, które mają na celu usprawnianie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych i wyrównanie deficytów rozwojowych.

Najważniejszy cel terapii

Celem najważniejszym terapii pedagogicznej jest stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z trudnościami rozwojowymi, rozwoju na miarę ich możliwości.

Dziecko dyslektyczne uczęszcza na zajęcia terapeutyczne, by usprawnieniu uległy jego funkcje percepcyjno-motoryczne, żeby wyrównać braki w wiadomościach i umiejętnościach szkolnych, a przez to - by wyeliminować niepowodzenia szkolne oraz ich emocjonalne i społeczne konsekwencje.

Celami szczegółowymi terapii pedagogicznej, jakie znaleźć można zapewne w większości scenariuszy zajęć korekcyjno-kompensacyjnych są:

wspomaganie rozwoju sprawności manualnej i graficznej,
kształtowanie i rozwijanie analizy oraz syntezy wzrokowej i słuchowej,
usprawnianie orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni,
kształtowanie i rozwijanie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej,
rozwijanie koncentracji uwagi, pamięci i spostrzegawczości,
rozwijanie umiejętności czytania i pisania,
motywowanie do systematycznej pracy,
rozbudzanie wiary we własne siły i możliwości.

Odpowiedzialność

Podczas trwania całej terapii ważne jest, by wszyscy jej uczestnicy wzięli za nią odpowiedzialność. Dotyczy to szkoły, czy też poradni – w osobie terapeuty, rodziców oraz samego dziecka. Od ciągłej i systematycznej współpracy wymienionych podmiotów zależy powodzenie całej terapii. W praktyce chodzi tu o intensywną pracę dziecka w szkole, w poradni, jak i w domu .Ważne, by rodzice wspierali swe dziecko we wszystkich jego poczynaniach i zachęcali do udziału w zajęciach, ale i też dopingowali je do kontynuowania pracy w domowych pieleszach.

Tylko codzienne ćwiczenia dadzą rezultaty terapeutyczne, nawet w formie całkowitego wyeliminowania trudności dziecka. Dlatego namawiam rodziców dzieci dyslektycznych do stałego kontaktu z osobą prowadzącą terapię i bieżącego konsultowania rodzaju ćwiczeń, jakie w danym momencie musi podjąć dziecko.

Nawet najlepszy terapeuta, mając do dyspozycji tylko jedne zajęcia w tygodniu, nie jest w stanie w istotny sposób wyeliminować trudności dziecka. W tym wypadku musi być on raczej drogowskazem dla rodziców i dziecka – wskazywać zadania do wykonania, sprawdzać ich poprawność i motywować do dalszej pracy. To od Waszego zaangażowania – Drodzy Uczniowie i Rodzice – zależy skuteczność terapii! Za M. Bohdanowicz

Dzieci z trudnościami w nauce czytania i pisania powinny uczestniczyć w zajęciach korekcyjno – kompensacyjnych, zwanych również terapią pedagogiczną. Ich istota sprowadza się do korekcji, czyli usprawniania zaburzonych funkcji poznawczych i ruchowych dziecka oraz ich współdziałania, a także do kompensacji- usprawniania funkcji dobrze rozwijających się celem wspomagania tych słabiej funkcjonujących lub częściowego ich zastępowania.

Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem szkolnych niepowodzeń oraz wypracowanie motywacji do nauki, której zwykle brakuje uczniom z dysleksją, gdyż utracili ją wskutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych.

DYSLEKSJA, DYSORTOGRAFIA, DYSGRAFIA

O specyficznych trudnościach w nauce mówimy, jeżeli niepowodzenia szkolne, dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują przy co najmniej przeciętnej inteligencji, a niejednokrotnie wysokiej sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz zmysłach wzroku i słuchu, właściwej opiece wychowawczej oraz dydaktycznej.

Gdy trudności te mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w uczeniu się czytania i pisania, mówimy o dysleksji rozwojowej. W wypadku specyficznych trudności w uczeniu się matematyki można użyć terminu dyskalkulia. Czasem trudności te występują jednocześnie, kiedy indziej mają charakter trudności izolowanych, ograniczonych do jednej umiejętności. Gdy dysleksja i dyskalkulia występują razem, są przyczyną poważnych niepowodzeń szkolnych.

Formy pomocy

Zajęcia terapii pedagogicznej w szkole.

Konsultacje z terapeutami pedagogicznymi:

Barbara Krajinska w każdą pierwszą środę miesiąca o godz. 8.50 do

9.45 w pokoju nauczycielskim

Pomoc pedagoga szkolnego.

Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna

Polskie Towarzystwo Dysleksji oddział w Gdyni, ul. Kcyńska 6, tel. 623 63 43.

FORMY PRACY Z DZIECKIEM

Praca Rodzica z dzieckiem dyslektycznym

Zdiagnozowanie dysleksji oznacza konieczność podjęcia konkretnych działań, które umożliwią dziecku osiągnięcie sukcesów na miarę jego rzeczywistych możliwości. Mając dużo zrozumienia dla niepowodzeń szkolnych swojego dziecka, rodzice powinni konsekwentnie wymagać od niego podejmowania pracy nad trudnościami i pokonywania ich. Konsekwencje nieobjęcia ucznia dyslektycznego terapią pedagogiczną, w tym codziennymi dodatkowymi zajęciami, to w przyszłości ograniczenie możliwości zdobycia wykształcenia, uprawiania atrakcyjnego zawodu, a więc skutki, które mogą wpłynąć na całe życie człowieka. Jeśli chcemy naprawdę pomóc naszemu dziecku, jest na to tylko jeden skuteczny sposób- systematyczna praca.

Co rodzice robić powinni:

Zrozumieć problem dziecka ( dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwiej ukierunkowanej pomocy).

Poznać jego mocne strony.

Umacniać w dziecku pozytywne wartości, zainteresowania

Zapewnić mu warunki do pracy.

Wzmacniać pozytywnie, czyli nagradzać pochwałą nawet za drobne sukcesy. Nadzorować systematyczną pracę.

Nauczyć stałego korzystania ze słownika ortograficznego.

Czytać wspólnie z dzieckiem.

Pobudzać u dziecka potrzebę czytania dla przyjemności.

Ćwiczyć pisanie z pamięci.

Czego rodzice robić nie powinni

Nie tłumaczyć trudności dziecka wyłącznie lenistwem.

Nie porównywać z rówieśnikami czy rodzeństwem.

Nie liczyć na natychmiastowe efekty.

Nie krytykować i ośmieszać.

Nie podważać autorytetu nauczycieli i terapeutów.

Nie usprawiedliwiać niechęci do wykonywania ćwiczeń.

Nie odrabiać za dziecko prac domowych.

Nie poprawiać błędów w pracach pisemnych ( dziecko powinno nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym).

Proponowane zeszyty ćwiczeń:

J. Studnicka, Ortograffiti, zeszyty 1-8; kl.IV-VI.

M. Iwanowicz, Mistrz ortografii. Podręcznik do systematycznej nauki ortografii dla klas IV –VI szkoły podstawowej.

Z Saduś, Ortografia kl. IV –VI.

M. Iwanowicz, Sztuka pisania wypracowań. Poradnik dla uczniów z ćwiczeniami- cykl.

M. Barańska, K. Sirak – Stopińska, Lubię czytać ze zrozumieniem. Testy dla uczniów klas II-IV szkoły podstawowej.

D. Gmosińska, Czytam, rozumiem, wiem. Teksty i ćwiczenia dla uczniów z trudnościami w czytaniu.

A. Jurek, Skoncentruj się.

Podsuń do czytania swojemu dziecku:

G. Kasdepke "Kacperiada"

A. A. Milne "Kubuś Puchatek"

E. Lindo "Jestem super Mateuszek"

A. Lingrend "Fizia Pończoszanka", "Dzieci z Bulerbyn", "Bracia Lwie Serce" i inne tej autorki

Z. Nienacki "Pan Samochodzik", "Niesamowity dwór"

F. Simon "Koszmarny Karolek" ( seria)

A. Szklarski "Wyprawa Tomka"

J. Kulmowa "Wio, Leokadio!"

J. Onichimowska "Dobry potwór nie jest zły"

L Bardijewska "Zielony Wędrowiec"

S. Lem "Bajki robotów"

Gry komputerowe – świetna pomoc

Dyslektyk II - w programie jest wiele różnorodnych ćwiczeń doskonalących percepcję wzrokową i słuchową, a co za tym idzie doskonalących umiejętność czytania (www.bpp.com.pl; Media Markt).

Sposób na dysleksję- uzupełnienie Dyslektyka II- w programie znajdziemy duży zbiór ćwiczeń rozwijających słuch fonetyczny oraz analizę i syntezę słuchową. Są tu także ćwiczenia sprawdzające znajomość ortografii.

Polonus. Gramatyka języka polskiego – w programie zamieszczono uporządkowaną wiedzę gramatyczną oraz ćwiczenia w konstruowaniu wypowiedzeń, rozpoznawaniu części mowy i części zdania

Ortofrajda - przez krainę Ortofrajdy prowadzą nas animowani bohaterowie; ćwiczenia są bogato ilustrowane zdjęciami i grafiką; Ortofrajda uczy ortografii w formie opowieści i zabawy (www.ortofrajda.pl) tel. kont. (058) 3057267 oraz e-mail: pswd@ortofrajda.pl

Dla najmłodszych: Królik Bystrzak kl.I, Alfabet i nauka czytania od 3 lat, Klik uczy czytać. Multimedialny elementarz- animowane prezentacje liter, ponad 100 zabaw, krzyżówek, zagadek, rebusów, łamigłówek itp. Z tej serii również: Klik uczy ortografii, Klik uczy matematyki.

Biblioteczka dla Rodziców:

Faber, E. Mazlish "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały - jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły".

V. Stowe, A. Thompson "Jak porozumieć się z własnym dzieckiem".

F.L. Ilg, L. B. Ames "Rozwój psychiczny dziecka od 0-10lat. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy".

B. Jakubowska "Jak mądrze kochać dzieci. Poradnik dla zagubionych rodziców".

M. Bogdanowicz, A. Adryjanek „ Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów” OPERON Gdynia 2004.

M. Bogdanowicz, M. Rożyńska „ Uczeń z dysleksją w domu” OPERON.

I. Mańkowska „ Kreowanie rozwoju dziecka” OPERON.

Ciekawe strony

http://szkola.wi.ps.pl/2003/terapia_pedagogiczna/index.html

http://szkola.wi.ps.pl/2003/terapia_pedagogiczna/cwiczenia.html