ROZBUDOWA

      Początek lat osiemdziesiątych XX wieku oznaczał dla szkoły lawinowy wzrost liczby uczniów. Osiedle rozbudowywało się, przybywało ludności, wzrastała liczba dzieci w wieku szkolnym. Nowy budynek, oddany do użytku w 1960 roku, pękał w szwach. Miał 14 sal lekcyjnych, gdy tymczasem liczba uczniów w roku 1984 wzrosła do 886. oznaczało to, że na jedną izbę lekcyjną przypadało ponad 60 uczniów. Dla porównania – w 1978 roku dzieci było około 300. W 1984 roku zajęcia odbywały się na 3 zmiany, ale prognozy wskazywały, że w następnych latach kłopoty będą jeszcze większe: w 1987 roku do szkoły miało uczęszczać 1160 uczniów. Jednak w planach rozwoju miasta rozbudowa placówki w ogóle nie była przewidziana, choć od końca lat siedemdziesiątych wiadomo było, że dzieci na osiedlu będzie systematycznie przybywać. Oprócz bloków mieszkalnych rozbudowywało się również osiedle domków jednorodzinnych.

      W 1985 roku powstał Osiedlowy Komitet Pomocy Szkole, którego zadaniem było doprowadzenie do wybudowania nowego pawilonu. Zbierano pieniądze w szkole, szukano sponsorów, zbierano deklaracje pomocy w robociźnie. Przez bardzo długi czas, pomimo dramatycznej już sytuacji w szkole, nie można było podjąć żadnej decyzji. Miasta nie było stać na rozbudowę – były to lata zapaści gospodarczej kraju. Ciągle na nowo pisano petycje, prośby i uzasadnienia konieczności budowy nowego budynku. Miał on zostać zbudowany w czynie społecznym. Jednak poza deklaracjami nic się nie zmieniało, a perspektywa nauki na 4 zmiany przybliżała się coraz bardziej.

      W roku 1987 podjęto wreszcie budowę nowego pawilonu szkolnego. Został on oddany do użytku 28 marca 1988 roku. Z tej okazji odbyła się w szkole uroczystość, podczas której złożono podziękowania osobom szczególnie zasłużonym dla zrealizowania tej bardzo potrzebnej inwestycji, m.in. panu inżynierowi Rzeszotkowi. Szkoła powiększyła się o 14 izb lekcyjnych i nowy pokój nauczycielski, nie licząc pomieszczeń gospodarczych i szatni usytuowanych w suterenie. W latach późniejszych na sale lekcyjne adaptowano również inne pomieszczenia w podziemiach. W różnych okresach mieściły się tam m.in. świetlica szkolna, świetlica socjoterapeutyczna, salka Caritasu, pracownia techniczna.

      Trzeba jednak też wspomnieć, że w wyniku rozbudowy szkoła poniosła jedną niepowetowaną stratę. Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty nowego budynku doszło do katastrofy budowlanej – naruszono podwaliny sali gimnastycznej. Budynek trzeba było niestety rozebrać i mimo różnych późniejszych planów i przymiarek nigdy go nie odbudowano.

na początek strony

W nowej szkole                                    spis treści             Pod patronatem Jana Heweliusza