.: Gimnazjum nr 1 w Grudziądzu :.

      Dnia 23 października 2007 r. pojechaliśmy na wycieczkę przedmiotową do Warszawy. Program wycieczki obejmował trzy najważniejsze miejsca naszej stolicy. Zazwyczaj wstaję około godziny siódmej rano ale w tym wyjątkowym dniu moje powieki musiały się podnieść o trzeciej rano, ponieważ o czwartej wyruszyliśmy zamówionym przez szkołę autokarem w drogę. W czasie jazdy większość uczniów
( łącznie ze mną ) odrabiała stracony sen, a więc podróż w stronę Warszawy szybko minęła. Na miejsce dotarliśmy około godziny dziewiątej. Przeszliśmy się po stolicy, zrobiliśmy parę zdjęć i około godziny dziesiątej znaleźliśmy się przy budynku Parlamentu.
      Gdy weszliśmy do środka każdy musiał zostawić swoje rzeczy i zabrać tylko to co było niezbędne. Po przejściu przez bramkę kontrolną znaleźliśmy się w korytarzu parlamentu, z którego całą grupą szliśmy po schodach w górę budynku. Było tam bardzo dużo pomieszczeń w których urzędowali różni wysocy urzędnicy państwowi. W końcu dotarliśmy na salę sejmową. Zafascynował mnie jej ogrom i duża ilość zielonych foteli rozświetlonych ogromną szklaną kopułą znajdującą się na suficie budynku. Moją uwagę również przywróciło nasze godło państwowe z białym orłem na tle biało czerwonej flagi. Mieliśmy przewodnika który opowiadał nam o szczegółach tego miejsca. Dowiedzieliśmy się gdzie każdy zasiada, do czego służą przyciski przy każdym miejscu, oraz to ile ludzi jest na każdym zgromadzeniu. Wiem również to, że najważniejszymi pomieszczeniami w Sejmie są Sala Posiedzeń i Sala Kolumnowa. Największą Salą jest Sejmowa Sala Posiedzeń , którą zaprojektował Kazimierz Skórewicz. Powstała ona w okresie od maja 1925 r. do marca 1928 r. Architekt Stefan Sienicki zaprojektował dębowe fotele, stoły i balustradę. Po II wojnie światowej wykonano remont sali gdzie ściany budynku wyłożono belgijskim marmurem. Po remoncie odbyło się pierwsze posiedzenie Sejmu i tak trwa to do dziś.
Podczas naszego pobytu w sejmie niestety nie udało nam się spotkać Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i żadnego znanego posła.
      Po wyjściu z budynku mieliśmy krótką przerwę po której udaliśmy się z panią przewodnik do słynnych warszawskich Łazienek. Szliśmy piękną aleją usypaną kolorowymi jesiennymi liśćmi szeleszczącymi pod naszymi butami. Aleją ta doprowadziła nas do przepięknego pałacu. W środku zrobiły na mnie wielkie wrażenie błyszczące się żyrandole, pomyślałam sobie ,że gdybym taki przywiozła do domu i dała mamie w prezencie byłabym kochanym dzieckiem do końca życia. Podobały mi się również antyczne meble, zegary, dywany, obrazy, rzeźby, świeczniki, i piękna marmurowa podłoga. Wychodząc z pałacu usłyszeliśmy dziwny piskliwy głos, jak się okazało był to ryk pawia, który przechadzał się w okolicach Amfiteatru. Gdy tam dotarliśmy ujrzeliśmy ogromne kolumny Amfiteatru. Przewodniczka opowiedziała nam jego historię.
      Następnym etapem naszej wyprawy był grób Nieznanego Żołnierza, znajdującego się na Placu Piłsudskiego w Warszawie, więc udaliśmy się do autokaru i po krótkiej przerwie pojechaliśmy w tym kierunku. Przy Grobie Nieznanego Żołnierza zwanym Ołtarzem Ojczyzny pali się wieczny znicz a w środku znajdują się 24 urny z ziemią z pól bitewnych. W 1989 roku doszła 25 urna zawierająca ziemię pobraną z mogił pomordowanych w Katyniu. Delegacja z naszej wycieczki złożyła wieniec i zapaliła symboliczne znicze, a my w głębi duszy ofiarowaliśmy modlitwę za poległych w obronie naszej ojczyzny. Przy grobie Nieznanego Żołnierza natrafiliśmy na zmianę warty honorowej. Po tej ceremonii udaliśmy się na obiad. Droga powrotna upłynęła nam w szybkim tempie, śpiewaliśmy różne piosenki i opowiadaliśmy kawały. Na miejsce zajechaliśmy około godziny dwudziestej pierwszej.
      Ogólnie twierdzę że wycieczka była dosyć udana i ciekawa. Zwiedziłam miejsca w których byłam pierwszy raz. Najbardziej utkwiły w mojej pamięci przepiękne Warszawskie Łazienki i przeraźliwy ryk pawia. Z chęcią przy najbliższej okazji wróciłabym do tego miejsca i obejrzała je jeszcze raz.

Adrianna Czerwińska

powrót